Onderweg met Willem Otten

Pensioen bij scheiding regelen

Eigenlijk heb ik me nog nooit druk gemaakt om mijn pensioen. Nou ja, ik heb er één keer echt bij stil moeten staan. Vijftien jaar geleden ben ik gescheiden. Dan moet je wettelijk je pensioen delen met je ex. Maar ik kreeg toen de vraag van haar om af te zien van een deel van haar pensioen. Daar ben ik mee akkoord gegaan. Ik heb dus ook mijn gehele pensioen gehouden. Dat is mooi helder. Maar toen ik een nieuwe partner kreeg, dacht ik wel: hierover kun je beter maar vooraf afspraken maken. Dat hebben we dus gedaan.Nu ik wat ouder word, denk ik natuurlijk wel wat vaker aan mijn pensioen. Niet vanwege geld, dat geloof ik wel. Het gaat meer om: wanneer kan ik stoppen? De pensioenleeftijd is de laatste jaren flink omhooggegaan. Maar 67 of zelfs 68, dat gaat hem voor mij niet worden hoor. Ik heb nog ontzettend veel plezier in mijn werk en ik ben nog fit en gezond. Maar het werk is natuurlijk best zwaar, dat kun je niet eindeloos blijven doen. 

Mijn werk bij VolkerRail

Ik werk bij VolkerRail op de lasafdeling. Dat doe ik nu al bijna dertig jaar, waarvan de laatste jaren als voorman. Ik stuur nu onze lassers wat meer aan en doe ook de controle. Gebruiken ze de goede hardheden, gaat alles in de goede lasvolgorde? Van die dingen. Ik heb zelfs af en toe een kantoordag. Maar ik las ook nog steeds zelf. Het blijft zwaar werk, ondanks dat er beter materieel is dan vroeger en de spullen ook lichter zijn geworden. Maar een zuurstoffles weegt nog steeds 35 kilo en een robelslijper zelfs 60 kilo. Daar loop je toch in je eentje mee te zeulen. Wat het werk ook zwaar maakt, zijn de wisseldiensten. We werken natuurlijk ook vaak ’s nachts aan het spoor. Dan is er bijvoorbeeld drie uur de tijd om een klus te klaren. Dat betekent dat we het onderste uit de kan moeten halen. Zwaar en intensief, maar ook mooi natuurlijk. 

De afwisseling in het werk, dat zorgt ervoor dat ik nog elke dag met plezier aan de slag ga. Gisteren stond ik te lassen bij de Roompotsluizen, vandaag bij een overslagbedrijf in de Rotterdamse haven waar containers op veertig meter hoogte over de rails gaan. En morgen sta ik bij Tata in IJmuiden met onze mannen. Nee joh, dat pensioen mag van mij nog wel even wachten!